اختصاصات فیزیکی آب
كل جامدات محلول Total Dissolved Solids
كل جامدات محلول ( TDS )[1] موجود در آبهاي طبيعي، به علت وجود نمكهاي غيرآلي می باشد. در رودخانه ها و درياچه ها غلظت ;TDS با توجه به زمان سال، شرايط جغرافيايي محل، آب و هوا و تخليه فاضلابها تغيير خواهد كرد. طبقه بندي آبها به صورت شيرين، لب شور، شور و آب دريا معمولاً بر اساس ميزان TDS صورت گرفته است. غلظت TDS در درياچه ها و رودخانه ها معمولاً كمتر از mg/L 200 است.TDS معيار سالم يا ناسالم بودن آب نيست; بلكه به استاندارد ثانويه يا جنبه زيبايي شناختي آن مربوط مي شود. EPA[2] حداكثر TDS در آب آشاميدني را mg/L 500 توصيه مي كند; بيشتر از اين مقدار، آب مزه شور خواهد داشت. حد بالاي توصيه شده TDS براي آب كشاورزي، mg/L 1500 است.] 5[
هدايت الكتريكي Electrical Conductivity
هدايت الكتريكي) EC ([3]يا هدايت ويژه آب، به TDS مربوط مي شود كه از شاخصهاي مهم در تعيين كيفيت آب مي باشد. هدايت الكتريكي در تعيين كيفيت آبهاي سطحي، آبهاي تصفيه شده در تصفيه خانه ها، مخازن آب و فاضلابها كاربرد دارد.
اين پارامتر معياري از توانايي آب براي هدايت جريان الكتريسيته است كه به صورت ميكرو زيمنس بر سانتيمترگزارش مي شود. چون جريان الكتريكي در يك محلول توسط يونهاي موجود در آن انتقال داده مي شود; با افزايش TDS هدايت الكتريكي نيز افزايش مي يابد. بسته به غلظت TDS، اين ارتباط تقريباً خطي بوده و براي شرايط گوناگون، بايد جداگانه تعيين شود.
اين رابطه طبق معادله زير بيان مي گردد:
EC * TDS = K
كل جامدات محلول mg/L TDS :
هدايت الكتريكي mho/cmµ : EC ثابت K : مقدار K بسته به ميزان TDS و دماي آب بين 0.5 تا 0.9 متغير است. مقدار معمول K براي بيشتر آبها 0.64 است.
در فصل پنجم در این خصوص بیشتر توضیح خواهیم داد.
کدورت و سختي
كدورت:کدورت آب اغلب به واسطه وجود مواد معلق و کلوئیدی در آن مانند: رس، مواد آلي و غير آلي بسيار ريزو ميكروارگانيزم ها ايجاد مي شود. كدورت نماد خواص نور شناختي آب است كه سبب جذب يا پراكنش نور مي شود. درجه کدری آب را اغلب بدین روش تعیین می کنند که در کف استوانه ای به قطر 25 میلیمتر، حروف استاندارد شده ای قرار می دهند; سپس در آن، آب مورد آزمایش را تا ارتفاعی می ریزند که دیگر خط نام برده خوانا نباشد.
سختي: سختی[4] آب مربوط به املاح خاصی است که در آب وجود دارند. این املاح شامل کاتیونهایی مثل: منیزیم، کلسیم، استرانسیوم، آهن، آلومینیوم، منگنز و مس بوده که با آنیون های بی کربنات، کربنات، کلرور، سولفات، سیلیکات و نیترات به صورت محلول در آب وجود دارند. ] 3[
با وجود اينكه تمامي اين املاح در سختي آب تأثير گذارند; اما از يون هاي كلسيم و منيزيم به عنوان عامل اصلي سختي آب نام برده مي شود. بدليل غلظت هاي بسيار پايين اغلب يونهاي ديگر موجود در آب; از تأثير آنها صرفه نظر مي گردد. آب زيرزميني در يك منطقه مشخص، ممكن است سختي بيشتري از آب سطحي همان منطقه داشته باشد. آب سخت معمولاً با تشكيل پوسته در ديگهاي بخار، گرم كننده ها، لوله هاي آب داغ و روي سطوحي كه با آن تماس مي يابد، شناخته مي شود. همچنين آب سخت مانع كف كردن صابون شده و در نتيجه مصرف صابون افزايش مي يابد; این موضوع باعث ايجاد رنگ زرد در پارچه ها و زبر شدن سبزيجات مي شود.
سختی آب را میتوان به دو نوع تقسیم کرد:
سختی موقت[5] را سختی کربناتی[6] نیز مینامند. این سختی، مولود بیکربنات کلسیم و منیزیم است که عمدتاً به کمک حرارت و یا ازدیاد PH کاهش مییابد.
سختی دائم[7] را سختی غیرکربناتی[8] نیز مینامند. این سختی، با حرارت دادن قابل حذف نیست.
مقدار سختی آب، علاوه بر اینکه در آبهای صنعتی اهمیت وافر دارد; از نظر بهداشت عمومی نیز اهمیت خاصی دارد. کلسیم که یکی از عوامل سختی آب است، در رشد استخوان و حفظ تعادل بدن دخالت داشته; ولی به همان اندازه سولفات کلسیم به علت کمی قابلیت هضم، ناراحتی هایی در دستگاه هاضمه بوجود میآورد. گاهی توصیه میشود که جهت تأمین بهداشت و سلامت مصرف کنندگان، آهک به آب آشامیدنی افزوده شود. بعضی دانشمندان معتقدند، بهتر است کلسیم و منیزیم لازم بدن توسط غذا تأمین گردد و حتیالامکان از آبهای سبک برای شرب استفاده شود. باید توجه داشت که بدن نسبت به سنگینی موجود در آب مورد مصرف خود حساسیت دارد; چنانچه این نوشیدنی تغییر یابد، ممکن است در دستگاه گوارش ایجاد اخلال نماید. این موضوع را به اصطلاح آب به آب شدن میگویند.
در بعضی از طبقه بندیها حداکثر سختی آبهای قابل شرب، 300 میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم تعیین شده است. ] 5[
تعداد ذرات
هر چند كدورت به عنوان يك پارامتر متداول، بطور گسترده در تصفيه آب استفاده مي شود; اما اخيراً كاربرد تعداد ذرات براي ارزيابي كارايي تصفيه و كيفيت آب تصفيه شده، در حال افزايش است.
رنگ
رنگ آب مربوط به مواردی است که در آن نمکهایی به صورت حل شده و یا کلوئیدی یافت می شوند. مثلاً نمکهای آهن، به آب رنگ متمایل به قرمز و نمکهای منگنز، به آب رنگ قهوه ای متمایل به سیاه می دهند. زردی آب نشانه وجود ترکیبات گیاهی و اسیدهای آلی ناشی از فساد آنها و یا وجود خاک رس می باشد. درحالیکه سبزی آب، نشانه وجود گیاهانی از قبیل جلبکها[9] و . . . می باشد. اغلب مواد آلي نيز همانطور كه گفته شد، در آب رنگ ايجاد مي كنند; بنابراين از اندازه گيري رنگ براي تعيين مقدار مواد آلي استفاده مي شود که در این خصوص از آزمايش رنگ سنجي استفاده مي گردد. ] 3[
[1] Total Dissolved Solids
[2] Environmental Protection Agency
[3] Electrical Conductivity
[4] Hardner
[5]Temporary Hardner
[6]Carbonate Hardner
[7] Permanent Hardner
[8] Noncarbonate Hardner
[9] Aleges
--
Farid Bensaeed
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر